Zgłoszenie bezrobotnego polega na osobistym stawieniu się w Urzędzie Pracy. Nie wystarczy wysłanie formularza zgłoszeniowego lub pisemnego podania o rozpatrzenie sprawy. W każdym przypadku należy udać się osobiście do urzędu.
Wypełnione wnioski można ewentualnie dostarczyć w terminie późniejszym drogą pocztową, ale pierwszy kontakt z Urzędem Pracy musi być bezwzględnie osobisty.
Oto lista dokumentów, które należy ze sobą zabrać do Urzędu Pracy:
a) dowód osobisty lub paszport,
b) dokumenty potwierdzające pracę i wynagrodzenie,
c) wypowiedzenie umowy o pracę,
d) pisemne wyjaśnienie przyczyn rozwiązania umowy,
e) zaświadczenia o pobieraniu Krankengeld (chorobowego), o ile się je pobierało,
f) wcześniejsze dokumenty z Urzędu Pracy, gdy było się już kiedyś zarejestrowanym.
Zasiłek dla bezrobotnych jest naliczany od dnia zgłoszenie faktu bezrobocia do właściwego miejscem zamieszkania w Niemczech Urzędu Pracy.
Osobiste stawienie się jest traktowane jako zgłoszenie faktu bezrobocia.
Zgłoszenie należy dokonać najpóźniej 3 miesiące od momentu utraty pracy.
Ustawa nie dopuszcza telefonicznego bądź pisemnego wniosku o przesunięcie ostatecznego terminu na zgłoszenie faktu bezrobocia. Nie można zatem napisać listu, że jest się bezrobotnym i poprosić o przedłużenie terminu na zgłoszenie z 3 do przykładowo 5 miesięcy. Termin można tylko i wyłącznie przesunąć wtedy, gdy w ciągu 3 miesięcy od ustania stosunku pracy nastąpi ustalenie osobistego terminu stawienia się w Urzędzie Pracy. Ale na taką okoliczność potrzebna jest zgoda Urzędu Pracy. Zgoda taka powinna być wydana w formie pisemnej, aby bezrobotny miał potwierdzenie przesunięcia terminu.
Jeżeli bezrobotny nie stawi się w wyznaczonym mu terminie, to wszelkie świadczenia zostaną mu zablokowane. Przepisy niemieckie określają taki stan rzeczy jako Sperrzeiten (okresy blokady).
Gdyby nie można było zachować terminu z powodu choroby, to wtedy należy niezwłocznie przedłożyć w Urzędzie Pracy stosowne zaświadczenie lekarskie. W takim przypadku obowiązuje zasada przedstawienia dowodu.
Przepisy niemieckie regulują kwestię zgłoszenie bezrobotnego bardzo precyzyjnie i nie dopuszczają dużego pola manewru. Ma to na celu przyspieszenie procesu znalezienia nowej pracy bezrobotnemu.
Dlatego też nie dopuszcza się, poza wyjątkowymi sytuacjami wyrażenia zgody na przedłużenie terminu, aby bezrobotny czekał z rejestracją dłużej niż 3 miesiące od momentu zakończenia stosunku pracy.
Przy tej okazji należy rozróżnić dwa rodzaje rejestracji jako bezrobotnego, które są ujęte w niemieckich przepisach. Są to dwa różne zgłoszenia o innym statusie bezrobotnego.