Pracownikowi zatrudnionemu w Niemczech przysługuje zgodnie z Bundesurlaubgesetz (ustawa o urlopie) minimum 24 dni płatnego urlopu.
Urlop może być także indywidualnie ustalony w dłuższym wymiarze w wyniku indywidualnych negocjacji lub na podstawie umów taryfowych.
Jeżeli umowa nie przewiduje inaczej, to sobotę zalicza się do dni roboczych. Większość umów taryfowych reguluje dni robocze jako dni od poniedziałku do piątku.
Pełne prawo do urlopu pracownik nabywa po przepracowaniu 6 miesięcy. W okresie pierwszych sześciu miesięcy urlop przysługujący pracownikowi wynosi w skali miesięcznej 1/12 urlopu całkowitego, czyli przez pierwsze pół roku pracownikowi przysługują miesięcznie przynajmniej 2 dni urlopu.
Urlop jest płatny. Jego wysokość zależy od wysokości zarobków pracownika w ostatnich 13 tygodniach od dnia podjęcia urlopu.
Dni wolne można uzyskać także na zasadzie tzw. bezahlte Freistellung (płatne zwolnienie) w sytuacjach związanych z sytuacją rodzinną. Bezahlte Freistellung uzyskuje się w przypadku śmierci, narodzin i choroby bliskiego członka rodziny, odwiedzin lekarza oraz przeprowadzki. Długość okresu takiego zwolnienia z pracy nie jest określona w przepisach. Niektóre umowy taryfowe regulują jego długość.